A
ambrose
Active Member
- Joined
- Mar 15, 2022
- Messages
- 44
- Reaction score
- 3
Arkadaşlar sizi bilmem ama gün geçtikçe inancımı, umudumu, hayattan zevk alışımı, gözlerimdeki ışığı kaybettiğimi düşünüyorum. Bu genç yaşımda isteksiz ve huysuz bir yaşlı hissetmem normal mi?
Akranlarıma bakınca diyorum ki onlar gençse ben neyim? Kendimi ötekleştirmiyorum sadece diğer gençler aşırı mutluymuş gibi gözüküyorlar. Yaşam amacını ve isteğini yitirmişim gibi geliyor sadece yaşamak için yaşıyorum gibi. Eskiden arkadaşlarıma buluşunca çok muhabbet eden ben artık hiç konuşamıyorum. Belki de yoruldum sıkıldım bütün bu şeylerden. Yeni bir şehire geldim fakat durum aynı. Eskiden kendimi ne için yoruyordum, çalışıyordum bilmiyorum. Ruhumun derinliklerinde bu hayat oyununun gerçekten bir acı verici bir simulasyon olduğunu düşünüyorum. Bazen sadece tek kullandığım kelime ''yorgunum'' oluyor. İnsanlardan uzaklaşmayı seviyorum asosyallikten kaynaklanan bir durum aksine çok sosyal bir insandım fakat son 2 yıldır insanın güvenilmez bir virus olduğunu düşünüyorum ve uzaklaşıyorum. Peki ya bunun çözümü var mıdır? Sizde durumlar nasıl?
Akranlarıma bakınca diyorum ki onlar gençse ben neyim? Kendimi ötekleştirmiyorum sadece diğer gençler aşırı mutluymuş gibi gözüküyorlar. Yaşam amacını ve isteğini yitirmişim gibi geliyor sadece yaşamak için yaşıyorum gibi. Eskiden arkadaşlarıma buluşunca çok muhabbet eden ben artık hiç konuşamıyorum. Belki de yoruldum sıkıldım bütün bu şeylerden. Yeni bir şehire geldim fakat durum aynı. Eskiden kendimi ne için yoruyordum, çalışıyordum bilmiyorum. Ruhumun derinliklerinde bu hayat oyununun gerçekten bir acı verici bir simulasyon olduğunu düşünüyorum. Bazen sadece tek kullandığım kelime ''yorgunum'' oluyor. İnsanlardan uzaklaşmayı seviyorum asosyallikten kaynaklanan bir durum aksine çok sosyal bir insandım fakat son 2 yıldır insanın güvenilmez bir virus olduğunu düşünüyorum ve uzaklaşıyorum. Peki ya bunun çözümü var mıdır? Sizde durumlar nasıl?